Beynimizin inanılmaz bir işletim sistemi var.

İnanılmaz bir yapı.
Karmaşık.

Bu sisteme rağmen,

toplantısı varken raporları unutan..
ütünün fişini çekip çekmediğini hatırlamayan..
günlerce çalıştığı sorunun cevabını bilip kağıda dökemeyen..

Yalnızca ben olamam, öyle değil mi?

Peki, nasıl?

Zihnimiz dağınık.
Odaklı olduğumuzu söylerken,
suya attığımız okun yansımaları gibi dağınız.

Her türlü bilgiye “kolaylıkla eriştiğimizi” sanma yanılgısı..

Ulaşabilmek, ulaşılabilmek..
Aman Allah’ım, süper güç bu olsa gerek!

Tam da bu, tükenmiş güç.
Birden fazla konu ile ilgilenmek güzel ama
birden fazla konuya odaklanmak gerçekçi değil.

Teknostres olarak adlandırdığımız bir kavram var.
Can sıkıntısı, kaygı ve güvenlik algılarımızı etkileyen..
Zihni dağıtan..
Kendiniz dışında her şeye dönüştüren..

Toplum olarak ışıkların esiri zihinlerimizi,
eylemlerimizle sorgulatacak daha iyi bir gün..

Yok.
O gün, bugün.